لا خیر فی کثیر من نجوئهم الا من امر بصدقه او معروف او اصلاح بین الناس........

هیچ فایده ای در بیشتر سخنانشان وجود ندارد؛مگر اینکه دستور به انفاق وصدقه یا کار خیر وپسندیده ویا از بین بردن اختلاف میان مردم باشد.......(نساء/114)

بسیاری از گفته های ما فایده ای ندارد؛بلکه به ضرر ما هم تمام می شود.به همین خاطر،در بسیاری از اوقات،سکوت بهتر از سخن گفتن است.خداوند در این ایه،تاکید می نماید که بیشتر سخنان انسان ها بی فایده بوده وتنها زمانی نیکوست که در راه خدا باشد.

ترمز زبان!

اگر زبان را به اتومبیلی تشبیه کنیم که انسان را در راه هدفش،هدایت می کند،سکوت واندیشیدن قبل از گفتار را باید به ترمزی تشبیه کنیم که سرعت ان اتومبیل را در پیچ وخم های خطرناک کم کرده ورسیدن به مقصد را امن تر می کند.

به همین دلیل است که امام علی(ع)زبا را معرف شخصیت هر کس می داند.

ایشان می فرماید:((زبان عاقل در پشت قلب اوست وقلب نادان در پشت زبان اوست))؛یعنی انسان عاقل،اول فکر می کند واگر سخنش را درست وعاقلانه دید،به زبان می اورد،ولی شخص نادان،اول پرحرفی می کند وبعد با عقلش فکر می کند وپشیمان می شود.

در حدیث امده است که هر روز صبح که فرا می رسد،زبان به تمام اعضاءبدن نظر می افکند ومی گوید:()صبح شما چگونه است؟))اعضای بدن به او می گویند:((اگر تو ما را به حال خود بگذاری،حال ما خوب است.))سپس زبان را سوگند داده وچنین می گویند:((تو را به خدا قسم!امروز رعایت حال ما را بکن؛چون ما به خاطر کارهای تو پاداش گرفته یا مجازات می شویم.))صفحه40و41کتاب حفظ موضوعی قران درس 12